Wieś należy do większych sołectw w Gminie Szemud. U wylotu szosy ze wsi w kierunku Przodkowa, po prawej stronie znajduje się kościół pw. Matki Bożej Królowej Polski, a za nim cmentarz i strażnica miejscowej OSP.
Łebno jest starym miejscem osadniczym, co poświadczają odkrycia archeologiczne z okresu kultury wschodnio - pomorskiej. Wymienione jest po raz pierwszy w dokumencie z 1333 roku, który podaje, że mieszkańcy mają prawo do połowu ryb w jeziorze Zęblewo, które obecnie nie istnieje.
Wieś wzięła swoją nazwę od rzeki Łeby z formatem -no, leży bowiem w jej dorzeczu.
W XVI wieku Łebno należało do Donimierza, lecz później wyzwoliło się spod tej zależności. Zwyczajem szlachty kaszubskiej podzielono dobro w 1773r. na trzy majątki, z których największy obejmował pięć szóstych całego obszaru.
Pierwsza wojna światowa poważnie wyniszczyła wieś pod względem ekonomicznym i osobowym. Jednak po wojnie entuzjazm pozytywnie wpłynął na odrodzenie się życia społecznego. Nastąpił rozwój Ochotniczej Straży Pożarnej, Stronnictwa Ludowego, Kółka Rolniczego i innych organizacji.
Wyzwolenie Łebna nastąpiło 11 marca 1945 roku. W walkach o wieś poległo 24 żołnierzy i oficerów radzieckich.
Po wojnie reaktywowano działalność organizacji społecznych.
Pierwszym sołtysem był Leon Pawelczyk. Wieś weszła w skład gminy Szemud, później Gminy Donimierz, a w latach 1954-1968 w Łebnie istniała Gromadzka Rada Narodowa, w skład której oprócz Łebna weszły sołectwa: Łebieńska Huta, Będargowo, Zęblewo. Po zlikwidowaniu GRN Łebno wróciło do gminy Szemud.
Pod względem obszaru Łebno zajmuje pierwsze miejsce w gminie. Powierzchnia sołectwa wynosi 1347 ha.
W Łebnie urodził się znany pisarz i poeta kaszubski, regionalista Jan Piepka.
