Kieleńska Huta

Sołecka wieś leży na zachód od Kielna. Rozłożyła się na terenie falistym o glebach piaszczysto - gliniastych i torfowych. Występuje tu kilka małych zbiorników wodnych, sporo terenów bagiennych, niewielkich lasków. 

Jest to stara osada co potwierdza odkryte w jej obrębie cmentarzysko kurhanowe datowane na lata 1200 - 550 p.n.e. 

Na wzgórzu grodowym w Kielnie znajdowała się huta szkła, której obecność w pobliżu zabudowań dworskich i kościoła nie odpowiadała właścicielom kieleńskiego gródka i przeniesiono ją w miejsce obecnej osady Kieleńska Huta co dało początek jej nazwie. Dzieliła ona swój los z parafialną wsią Kielno, a kiedy ta po 1340 roku włączona została w obręb krzyżackiego Urzędu Leśnego w Gdańsku, to i Kieleńska Huta przeszła pod to panowanie. 
Huta Szkła z Kieleńskiej Huty sprzedawała swoje wyroby głównie do Gdańska, bogacąc się szybko i na przełomie XVIII i XIX wieku, skutkiem znacznego wzrostu stała się wsią sołecką, w obręb której weszły przysiółki Bożanka, Glinna, Osiny i Hamowana.
Obszar sołectwa w tym czasie wynosił 44 włóki gruntów w znacznej mierze uprawnych, a zamieszkiwały je  212 osoby wyłącznie wyznania katolickiego.   

Germanizacyjna polityka władz pruskich nie ominęła Kieleńskiej Huty. Starano się temu przeciwdziałać. Wspierano Kieleńską Ligę Narodową Polski, powstałe w późniejszym okresie Towarzystwo Ludowe.

W 1995 roku wieś zamieszkiwały 192 osoby. Dziś powierzchnia sołectwa liczy 381ha.